انتخاب بهترین مکان برای احداث نیروگاه خورشیدی پایه‌ای‌ترین و تعیین‌کننده‌ترین گام در موفقیت اقتصادی و فنی پروژه است. ارزیابی مکان باید چندبعدی و داده‌محور باشد: ابتدا منابع تابش خورشید (GHI / DNI) به‌صورت بلندمدت تحلیل شود تا پتانسیل تولید انرژی مشخص گردد. سپس پارامترهای فیزیکی مثل توپوگرافی (شیب و جهت‌گیری)، سایه‌بان‌ها (درختان، ساختمان‌ها، تپه‌ها)، پایداری خاک و خطرات سیلاب/فرسایش و سرعت و جهت باد بررسی شوند. از منظر زیرساختی باید به دسترسی به شبکه (capacity و فاصله تا خط انتقال)، کیفیت و ظرفیت ترانسفورماتورها، و قابلیت انعقاد قرارداد فروش برق (PPA یا خرید تضمینی) توجه شود. جنبه‌های اقتصادی شامل قیمت زمین، هزینه حمل و نقل تجهیزات، مالیه و مشوق‌های محلی، و تحلیل هزینه-فایده (LCOE, NPV, IRR) هستند. مسائل حقوقی و محیط‌زیستی (مالکیت زمین، کاربری کشاورزی، محدوده‌های حفاظت محیط‌زیست، مجوزهای لازم) و ملاحظات اجتماعی (میزان پذیرش محلی، الزام مشورت با ذی‌نفعان) نیز باید هم‌زمان لحاظ شوند. در نهایت، دسترسی عملیاتی و نگهداری—مانند راه‌های دسترسی، آب برای شست‌وشوی پنل و امنیت سایت—نیز تعیین‌کننده عمر مفید و عملکرد واقعی نیروگاه‌اند. شرکت‌هایی مانند Parmis Tarahan Pasargad با تلفیق داده‌های تابش، بررسی میدانی، مطالعات محیط‌زیستی و تحلیل اقتصادی می‌توانند محل‌های بهینه را شناسایی و ریسک‌های مرتبط با انتخاب سایت را به حداقل برسانند.
